W 1970 roku pan Graham Davies przypłynął na wyspę Gili Meno i zakochał się w jej klimacie i w ludziach. Zbudował pierwszy hostel i pomógł w rozwoju turystyki na wyspie. Zaangażował się również w budowę meczetu i szkoły dla dzieci, jak również centrum medycznego.
Ponad 40 lat później turystyka kwitnie i widać że lokalni żyją z przyjezdnych tu turystów. Spacerując po wyspie widzieliśmy że budują się kolejne chatki i możliwe że przez to niedługo zatraci swój rajski charakter. Nadal Gili Meno jest najmniej skomercjalizowaną wysepką, a gdy wejdzie się w jej głąb można zobaczyć jej trochę inne oblicze.
Skutki w Podróży 